De loito e coa porta violeta

Hoxe é 25N. E desde 1999, hoxe tamén é un día para lembrar e para reivindicar. Para lembrar que nun día como o de hoxe hai 65 anos asasinaron ás irmás Mirabal, as bolboretas, porque lle dixeron NON a un ditador, Rafael Trujillo. Un non que onte e hoxe sega vidas.

Mais tamén un día para reivindicar que Patria, Minerva e María Teresa teñen hoxe outros nomes e outros rostros; pero a mesma sorte. Reivindicamos a Karilenia, Catalina, Doreen, Eva, Andrea, Joana, Josefa, Diana, Marta, Rocío, Miriam, María, Pilar, Maritza, Zunilda, Marisa, Alejandra, Susana, Mª del Carmen, Ramy Virginia, Josefina, Lola, Mercedes, Ilham, Rosalía, Mercedes, Ginesa, Jacqueline, Eva, Verónica, Yolanda, Marta, Ainhoa, Zahra, Cristina, Eugenia, Silvia, Pilar, Marisol e tamén ás tres crianzas vítimas da violencia vicaria: Nadia (5 anos), Eva Yasmin (13 anos) e Samuel (2 anos). 

Elas son o motivo polo que, desgrazadamente un ano máis, temos que saír ás rúas e abrir os nosos ollos para descubrir as diferentes máscaras baixo as que se agocha o patriarcado para sementar silencio, invisibilidade e sempre morte a través das diferentes violencias: física, psicolóxica, económica, vicaria....

Por iso puxemos á Balteira de loito: a súa camiseta é negra; a súa saia está feita de lápidas co nome destas corenta e tres vítimas. Son tantas, que tivemos que superpolas nas capas da saia.

Aquí tedes a resposta todas aquelas persoas que comentades: “también hay hombres maltratados por sus mujeres”. As 43 mulleres despoxadas da súa dignidade que visten a Balteira son a resposta.